Verplichte kost. Tenminste, voor iemand als ik. Zestien was ik toen de punk uitbrak. En uiteraard viel ik meteen voor de muziek van die rare ruige, gevaarlijk uitziende meneer die de Toppop-studio afbrak. Heb hem in later jaren twee keer live gezien en ben als muziekadept - zeg maar: net zo muziek- als filmverslaafd - ook de historische wegen van meneer Osterberg nagegaan. Iggy is voor mij een held. Meer als icoon dan muzikaal, maar dat is persoonlijk.
Deze documentaire gaat juist over de zwaarwegende muzikale betekenis die zijn muziek heeft voor de popgeschiedenis. En dan eigenlijk vooral de muziek van zijn band. Ruimhartig geeft Iggy in deze documentaire toe dat hij maar een beperkte muzikant is en dat hij zijn verwoestende imago alleen heeft kunnen opbouwen door de gedegen rockfundamenten die zijn Stooges-band onder zijn teksten legde. In de jaren 70 stukgelopen op een gebrek aan begrip, maar in de jaren 90 en 00 opeens hergewaardeerd en erkend als "van grote invloed op de muzikale ontwikkelingen van de rock". in de film zit wat dat betreft een veelzeggend citaat. Als Iggy wordt gevraagd welke belangrijke bijdrage hij heeft geleverd aan de muziek, respondeert hij met "Well, I helped tear down the sixties".
Nogmaals: dit is voornamelijk interessant voor liefhebbers, maar ik moet wel zeggen dat Jim Jarmusch het opnieuw heel kundig verbeeldt. Fijne docu.
Met: Iggy Pop, Ron Asheton, Scott Asheton , James Williamson, Mike Watt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten