Heerlijk niemendalletje, met een hoog feelgoodgehalte. Het is zeker niet de eerste "we beginnen een band"-film , maar ik zag er nog niet één met deze invalshoek. Hier en daar wat simpel qua aanpak, maar overall toch een prettige indruk.
Het platteland van Finland: niet de meest inspirerende plek voor jongeren om op te groeien. En al helemaal niet als je eigenlijk, diep van binnen, rocker bent. Dan kun je wel werken in de psychiatrische zorg, maar lekker raggen en grunten in de kelder van je maten is natuurlijk wat je eigenlijk wilt.
Turo wordt in zijn woonplaats raar aangekeken: zijn lange haar is goed verzorgd, te verzorgd voor een ruige vent die carrière wil maken als deathmetal-muzikant. Al jaren oefent Turo met zijn drie vrienden op songs van bands met onheilspellende namen. Zelf willen ze dat ook, maar ze beseffen dat ze dan eerst eigen werk zullen moeten schrijven.
Wanneer dat zowaar lukt en ze één goede song op een demobandje krijgen, raakt alles in stroomversnelling. Ze worden uitgenodigd voor een rockfestival in Noorwegen, ze krijgen een optreden aangeboden als voorprogramma van de lokale volkszanger. De begroetingen op straat veranderen van toon: er begint aanzien en ontzag te ontstaan voor de rockband. Maar die zit ondertussen met een groot probleem: durven we dit allemaal wel?
Vaker zagen we deze problematiek verfilmd, maar nog nooit vanuit de deathmetal-hoek: een scene waarin dood en verderf , bloed en satan de norm zijn. En waarin dus geen plaats is voor zachtaardige en twijfelende jongens. Het maakt deze film prettig anders.
Met : Johannes Holopainen, Samuli Jaskio, Antti Heikinen , Minka Kuustonen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten