Kan humor eigenlijk fout zijn? Natuurlijk wel. Ik kan me goed voorstellen dat er mensen zijn die zich enorm aan deze film zullen storen. Ik daarentegen, ik heb me zeer goed vermaakt. Hardop gelachen, dat vooral. Voor mij geldt : zolang aan alle kanten te zien is dat het satirisch is, kun je wat mij betreft ver gaan. Oordeel zelf, vanaf volgende week gaat deze film in roulatie.
Joseph (aka Jojo) is een nazi-in-opleiding. Het jonge knulletje wil graag in het grote leger treden voor de goede zaak, maar moet zich vooralsnog tevreden stellen met een soort padvinderskampen. Jojo heeft een imaginary friend en dat is niet de minste: Adolf Hitler zelf verschijnt met enige regelmaat in Jojo's slaapkamer om het jongetje bij te spijkeren en te motiveren een goede en oprechte nazi te worden.
Jojo heeft het zwaar op het kamp en gaat een beetje over zijn eigen grenzen heen om zich te bewijzen tegenover de stoere kapitein Klenzendorf. Hij krijgt een ongeluk met een handgranaat, raakt verwond en moet het kamp verlaten. De goede zorgen van moeder helpen hem weer op de been, voorzichtig durft hij weer aan kleine klusjes voor kapitein Klenzendorf te denken. Op de vele momenten dat hij thuis is, hoort hij bijzondere geluiden in huis. Hij doet een bijzondere ontdekking: ze blijken een onderduiker te hebben, een meisje van de leeftijd van Jojo's overleden zusje. Het meisje is binnengesmokkeld door zijn moeder, Jojo begint zich af te vragen of zij wel een oprechte nazi is. Hij onderwerpt het meisje aan kruisverhoren en leert gaandeweg heel veel over "de joden".
Absurd nietwaar? Dat is dan ook het treffende beeld van deze film. Wes Anderson meets oorlogsfilm, zoiets. Ik vond het lekker.
Met : Roman Griffin Davis, Thomasin McKenzie, Scarlett Johansson, Sam Rockwell, Taika Waititi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten