Rojo op Moviemeter (2,99)
Argentijnse Arthouse-thriller. Thriller als verhaal en arthouse als vorm en tempo. Ik kon het goed hebben.
Midden jaren 70, Argentinië zucht onder de dictatuur maar toch vinden velen hun weg. Advocaat Claudio bijvoorbeeld, die vanuit zijn functie een zekere status geniet: hij helpt mensen een weg te vinden in hun krabbelend bestaan maar zorgt dat hij niet al te zeer opstaat tegen de gevestigde orde.
Op zijn vaste plekje in het restaurant wordt hij op een avond lastig gevallen door een irritante man die gehaast een plekje zoekt en snel wil eten. Claudio staat zijn plek af maar gaat vervolgens vanaf de bar los op de man: hij kleineert hem ten overstaan van het gehele restaurant. De man pikt dat niet en wordt na de nodige agressie het restaurant uit gezet, waarna Claudio weer gaat zitten en met zijn vrouw aan het diner begint. Bij het verlaten van het restaurant wacht de man hem op bij zijn auto, er volgen schermutselingen waarna de man zichzelf voor het hoofd schiet. Claudio belooft zijn vrouw de man naar het ziekenhuis te brengen maar doet dat niet: hij dumpt het lichaam in de nabijgelegen woestijn.
Maanden gaan voorbij, niemand taalt meer naar het incident en Claudio is alweer dapper aan het werk. Totdat een bevriend stel hem vraagt zijn invloed aan te wenden in de zoektocht naar hun vermiste broer die - na lang niets van zich te hebben laten horen - onderweg naar hen zou zijn geweest maar plots verdween. U snapt het al: Claudio blijkt degene te zijn die deze broer voor het laatst heeft gezien.
Hij blijft kalm, laat niets merken en werkt aan alle kanten mee in en aan het onderzoek, zelfs als er een befaamde detective uit Buenos Aires zijn intrede doet. Claudio weet immers: er verdwijnen continu mensen onder dit regime, hier gaat men vast niet het onderste uit de kan halen. Hoewel twijfelend, waant hij zich onbedreigd.
Met : Dario Grandinetti, Andrea Frigerio, Alfredo Castro
FIN - song : Jairo - El Valle y el Volcan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten