Tamelijk lang hield ik het vol maar uiteindelijk belandde de film voor mij in een hysterisch pandemonium waarbij ik de aandacht verloor. En dat is jammer, want het gegeven is zwaar doch boeiend.
Mariam is een initiatiefrijke jongedame die in het Tunesië van na de Arabische Lente haar weg zoekt. Ze organiseert een dansavond een ontmoet daarbij de sympathieke doch ondoordringbare Youssef. Ze verlaten samen het feest.
Direct daarna belanden we in een chaos, of eigenlijk: belandt Mariam daarin. Ze vlucht over straat, Youssef achter haar aan. We leren al snel dat ze is verkracht door politie-agenten , dat ze heeft weten te ontkomen met achterlaten van al haar spullen. Youssef blijkt van goede wil om haar te helpen: hij begeleidt haar in haar tocht langs doktersposten, ziekenhuizen en uiteindelijk politiebureaus. Want hij wil dat ze dit niet over haar kant laat gaan: in het Tunesië dat hij voor ogen heeft, mag de politie niet de kwade geest zijn. Foute daden en fouten mensen dienen bestraft, politie of niet.
Mariam wordt van het kastje naar de muur gestuurd en staat - wanneer de agenten dreigen haar vader in te lichten over het lichtzinnige gedrag van hun dochter - meermaals op het punt de aanklacht in te trekken. Iedereen dekt elkaar, niemand is toeschietelijk om dit overduidelijke slachtoffer adequaat te helpen. Bang voor positie, bang voor reputatie. De revolutie is duidelijk nog niet af.
Met : Mariam Al Ferjani , Ghanem Zrelli, Noomen Hamda
Opgenomen van Canvas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten