Een overduidelijke Woody Allen, maar dan niet van Woody Allen. Een moeilijk verstrengeld relatieverhaal, droogkomische dialogen en veel krachtsverschil tussen sterke vrouwen en stuntelende mannen. De film is gemaakt door Peter Bogdanovich (The Last Picture Show en Paper Moon) maar vanaf de start met de jaren 30-titelrol en de klarinet-jazz had ik het Woody Allen-gevoel. Geeft niks, ik kan hem goed hebben.
We tuimelen in een comedy of errors : Izzy de callgirl is eigenlijk Isabella de actrice. Die toevallig ook een callgirl speelt. Bij de auditie komt ze erachter dat de regisseur die haar moet beoordelen toevallig ook de man is die haar laatste klant was en die haar ervan heeft overtuigd dat ze haar leven over een andere boeg moet gooien.
Bij die auditie ontmoet ze ook Delta, de vrouw van regisseur Arnold. Isabella moet nu dus een scene spelen met de vrouw die ze dus net met de regisseur bedrogen heeft. Haar andere tegenspeler is Seth, de man die Isabella de hotelkamer heeft zien verlaten en die daardoor een instrument heeft om de regisseur te chanteren en en passant diens vrouw te schaken. De scriptschrijver ondertussen, die valt voor het mooie meisje Isabella en nodigt haar uit voor een etentje. In een restaurant waar toevallig ook zijn vrouw zit, die dan weer de psychiater blijkt van Isabella.
Bent u er nog? Het is John Lanting all over, maar het is wel redelijk komisch gebracht. Zelf ben ik niet zo weg van Owen Wilson, maar de overtuigende Imogen Poots maakt veel goed. En de atypische rol van Jennifer Aniston is ook wel een keer wat anders.
Met : Imogen Poots, Owen Wilson, Rhys Ifans, Jennifer Aniston , Kathryn Hahn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten