Dat militante van Spike Lee, ik hou er wel van. Voor veel mensen is het een reden om zijn films níét of in ieder geval argwanend te bekijken, voor mij geldt dat minder. Het leidt er zelfs toe dat ik "Blackkklansman" (zijn vorige) een atypische Lee vond, terwijl hij ook daarin onverminderd zijn meningen over de raciale problematiek verstopte. Interessante regisseur kortom, dus ik blijf hem volgen.
Ik weet niet goed wat ik met "Da 5 Bloods " aan moet, ik weet ook niet precies wat de regisseur ermee beoogt. Nou ja, dat weet ik natuurlijk wel, want in een golvende lijn gaan we van Martin Luther King via Vietnam naar Black Lives Matter. Er is verband, Spike Lee toont dat ook redelijk goed aan. Voor mij is het jammer dat ie dat in een tamelijk gezocht verhaal doet met boven alles dramatisch slecht acteerwerk. Dat laatste overheerste bij mij, en dat is jammer. Het overschaduwt de plot, het overschaduwt de boodschap.
Het is bijna 50 jaar later wanneer de vier oude oorlogsmaten (Bloods, in hun jargon) weer in Vietnam landden. Ze hebben een missie: ze gaan op zoek naar het lichaam van hun daar achtergebleven vriend, die omkwam in de strijd in de Vietnamese jungle. Moreel hoogstaand, zou je zeggen. Maar er zit nog een tweede doel in hun missie: ze gaan op zoek naar de kist met goudstaven die ze destijds in de strijd moesten achterlaten. Een kist die bedoeld was om de coöperatieve lokale bevolking mee te belonen, maar die dus ergens op het slagveld is achtergebleven.
De zoon van Paul vertrouwt het bejaarde clubje niet en reist zijn vader achterna. Met zijn vijven reizen de heren naar het gebied waar de laatste gevechten plaatsvonden. Een moeilijke tocht voor de oude mannen, maar ze zijn niet voor niets soldaten geweest. Al vrij vlot vinden ze beide elementen van hun reis: het lichaam van vriend Norman kan gerepatrieerd worden en de kist met goud kan verdeeld worden. En daar beginnen de problemen.
Het uitzicht op plotselinge rijkdom vertroebelt de oude vriendschappen, er ontstaat discussie over nobele besteding en over een luxe-leventje. Was die bloedband tussen de mannen dan toch niet zo hecht?
De zoon van Paul vertrouwt het bejaarde clubje niet en reist zijn vader achterna. Met zijn vijven reizen de heren naar het gebied waar de laatste gevechten plaatsvonden. Een moeilijke tocht voor de oude mannen, maar ze zijn niet voor niets soldaten geweest. Al vrij vlot vinden ze beide elementen van hun reis: het lichaam van vriend Norman kan gerepatrieerd worden en de kist met goud kan verdeeld worden. En daar beginnen de problemen.
Het uitzicht op plotselinge rijkdom vertroebelt de oude vriendschappen, er ontstaat discussie over nobele besteding en over een luxe-leventje. Was die bloedband tussen de mannen dan toch niet zo hecht?
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten