Revoir Paris op Moviemeter (3,36)
Een "Kennedy"moment voor de nieuwste generaties: je weet nog precies waar je was toen je hoorde van de aanslagen in Parijs. Ik in ieder geval wel. En ik weet dat het een heel spannende avond was, omdat ik me onder mensen bevond met familieden in Parijs. Een gruwelijke tragedie, die nooit in zijn volle ernst verfilmd zal kunnen worden. Maar deze "Revoir Paris" is echt wel een verdomd goede interpretatie van het geheel. En vooral: het geeft goed weer hoe een terroristische aanslag levens verwoest, onder slachtoffers maar ook onder overlevenden.
Mia gaat - na afscheid te hebben genomen van haar vriend - nog een afzakkertje halen in een café in haar wijk. Ze kijkt de zaak rond en geniet van haar drankje. En dan: BAM! Alle levens in puin.
Er gaan maanden voorbij, Mia heeft een tijd bij haar moeder gelogeerd maar gaat het toch weer in Parijs proberen. Met haar vriend krijgt ze het maar moeizaam op de rit, hoe behulpzaam en begripvol hij ook is. Ze geniet niet van de feestjes, het lukt nog niet om aan het werk te gaan . Ze zoekt de plek des onheils nog eens op.
Daar hoort ze van een lotgenoten-bijeenkomst op maandagmorgen. Ze gaat heen en merkt dat ze zich verbluffend weinig herinnert van het verloop van de avond. Het kost tijd, het kost pijn, het kost Mia zelfs haar relatie. Maar het levert ook wat op: ze kan troost bieden aan lotgenoten, lotgenoten helpen haar om stukjes van de puzzel op te lossen. Niet gemakkelijk, daarvoor is er te veel stuk. Maar hoewel ze nooit meer heel wordt, kan ze wel kleine stukjes van zichzelf (en anderen) repareren.
Sterk verbeeld, ijzersterk gespeeld door de onweerstaanbare Virginie Efira, op de voet gevolgd door een iets lichtvoetiger Benoît Magimel. Goede film, geen ontsnappen aan.
Met : Virginie Efira, Benoît Magimel, Grégoire Colin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten