Een moeilijke film om te recenseren. Want ja, ik snap zeer zeker dat ie goed gewaardeerd wordt. Ik denk zelfs dat ie goed is zijn genre, maar.. U proeft een "maar". En wel deze: ik kwam helemaal naar uit de zaal vandaan.
In de recensie wordt vaak verwezen naar branchegenoot "Gomorra" (het boek/de film/de serie). Echter, daarin zag ik in de ontwikkeling van de personages toch nog enkele lichtpuntjes. Die mis ik ten enen male in deze film. Iedereen, werkelijk iedereen, is uit op de totale verwording. De film straalt een nihilisme uit waar ik even moeilijk mee uit de voeten kon. Nu, een dag later, gaat dat al beter maar manmanman, is de mensheid dan echt zó slecht? Is er niemand meer eerlijk, is er niemand die zich beperkt tot liefde en tevredenheid? Is iedereen hebzuchtig, hedonistisch, machtsbelust en bloeddorstig?
Einde preek.
We kijken naar Rome, november 2011. De film behandelt vijf dagen in die maand die leiden tot de apocalyps: de stad zal (symbolisch) vallen. De toenmalige paus loopt op zijn laatste dagen en overweegt af te treden, hetgeen een unicum in de geschiedenis zou zijn. De zoveelste naoorlogse regering staat op het punt van omvallen. De maffia heerst en controleert. Nero kijkt lachend toe, als het ware.
Een consortium van maffia-families heeft het oog laten vallen op Ostia, het Zandvoort van Rome. Casino's, hotels en boulevards moeten er komen, de inkomsten moeten uiteraard richting de clans. Daartoe moet de politiek onder druk worden gezet. Gelukkig is daar Filippo Malgradi, een volbloed corrupteling die zijn parlementstaken afwisselt met hoerenbezoek en drugsgebruik. Tijdens een van die uitspatting overlijdt een minderjarige sekswerkster en Malgradi moet verdoezelen. De eerste misstap die gemaakt wordt is dat voor die schoonmaakoperatie een jonge misdadiger wordt ingeschakeld die toevallig lid is van een ambitieuze maffiafamilie. Deze jongen probeert Malgradi te chanteren, waarop die weer andere contacten moet aanspreken om de jonge crimineel tot zwijgen te brengen. Het loopt uit de hand, er ontstaan onderlinge twisten tussen de clans waardoor de hele deal van het bouwconsortium op losse schroeven dreigt te komen te staan. Dat kan Samurai, de capo di tutti capi, natuurlijk niet op zich laten zitten zitten. Hij grijpt in, hij gaat bemiddelen tussen de families.
Oordeelt u zelf, wellicht bent u minder gevoelig dan ik. Nogmaals: niet de film is slecht, maar de mens.
Met Pierfrancesco Favino, Greta Scarano, Alessandro Borghi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten