Uiteraard enige tijd geleden de Nederlandse versie al gezien, maar als deze dan voorbij komt op Filmnet en je bent net afgemat na wat uurtjes sporten, dan is het logisch dat je de verAmerikanisering toch gaat proberen te begrijpen.
De film ken een duidelijk andere insteek. Minder de kneuterig boerse benadering van de plattelandscriminelen, meer ontzag voor de gekidnapte grootheid. De insteek in deze film is meer dat Freddy Heineken standvastig blijft tijdens zijn gijzelingsperiode en met zijn voortdurende vraagstellingen de psyche van de ontvoerders aan het wankelen brengt.
Anthony Hopkins speelt Heineken zeer direct en zonder enige vorm van twijfel. Dat werkt. De ontvoerders die wat lager in rang staan, beginnen als eerste te twijfelen als betaling van het losgeld uitblijft. En dat heeft zijn uitwerking op Van Hout, die twijfelt mee maar wordt vooral door Holleeder bij de les gehouden. Vooral Holleeder ontpopt zich hier al als hardere en minder afhankelijke crimineel: waar de anderen nog familiaire beslommeringen hebben en erg aan thuis hangen, blijkt Holleeder vastberaden om het eenmaal ingezette pad tot het einde toe te bewandelen.
Zoals gezegd verschillen de films dus wezenlijk, ondanks dat ze beiden gebruik maken van hetzelfde basisverhaal (van Peter R de Vries natuurlijk). Scripting is derhalve belangrijk, het bepaalt welke kant een film op kan gaan.
Met Anthony Hopkins, Jim Sturgess en Sam Worthington
Geen opmerkingen:
Een reactie posten