Uitermate integere film over problematiek in de jeugdzorg. Op waarheid gebaseerd, dat ook nog eens. Het verbaast niemand, we weten van dergelijke problemen, maar maak het een verhaal van vlees en bloed en het komt veel directer binnen. Veel harder ook.
Bruno runt met bijzonder weinig middelen een opvang van autistische jongeren in Noord-Parijs. Jongeren met meervoudige problematiek, jongeren die in de reguliere opvang zijn uitbehandeld (jargon voor: zij kunnen er niets mee). Bruno werkt samen met Malik , die een soortgelijke stichting runt . Hun medewerkers zijn of nog in opleiding of zijn "laatste kans"-jongeren en school-dropouts die bij Bruno en Malik alsnog een kans krijgen op verantwoordelijkheid, ritme en een klein beetje inkomen.
Dat inkomen vormt nu juist voor Bruno en Malik het probleem, want fondsen hebben ze amper. Ze zijn immers geen "officiële' instelling, ze hebben geen gediplomeerd personeel en hun behandelmethodes zijn niet gecertificeerd. De inspectie zit ze dan ook continu op de huid.
Met engelengeduld voor zowel medewerkers als personeel proberen Bruno en Malik de probleemjongeren een beetje warmte te geven, een beetje veiligheid , alsmede een dak boven hun hoofd en een hap eten. Het is hartverwarmend en hartverscheurend om getuige te zijn van de ervaringen van Valentin, die zichzelf continu probeert te verwonden. Van Joseph, die naar een bepaalde vorm van zelfstandigheid moet worden begeleid maar die daarbij dagelijks metrolijnen met de handrem stilzet en die collega's (en zijn moeder) belaagt. De meeste mensen gaan met een grote boog om deze problemen heen, vinden dat de overheid hier maar iets aan moet doen. Maar mensen als Bruno en Malik, die doen dat niet: die gaan er middenin, die zijn met hun stichtingen de laatste haven waar probleemjongeren nog kunnen aanleggen.
De hoofdrolspelers heb ik beiden in meerdere rollen gezien, vaak tamelijk agressieve rollen. Ook om die reden is deze film een verademing: ze zetten beide een warm en echt mens neer.
Met : Vincent Cassel, Reda Kateb
1 opmerking:
Ja, goede film. Van een ander kaliber dan Intouchables. De hand van de regisseur is overduidelijk. Maar deze film zit dicht tegen de documentaire aan. Open eindjes, weinig voorspelbaarheid en een goede kijk in de Franse keuken van zorg. Zou het in Nederland veel beter zijn? Aangrijpende film en ook ontroerend. Heftig om dat de film de realiteit vertegenwoordigt. Ja, ook in Nederland.
Een reactie posten