Tout s'est bien passé op Moviemeter (3,45)
Ingetogen familiedrama van de veelzijdige regisseur Francois Ozon (van wie ik niet veel films gemist heb, de man is een vaardig en gedurfd verteller). Dit keer maakte hij een volbloed arthouser, een echt Franse film met veel gepraat en veel fronsende blikken. Ik trek dat wel.
Na een beroerte belandt de oude André in het ziekenhuis. Hoewel de artsen hem wel zicht op herstel beloven, is hij het leven zat. Hij wil niet dat anderen hem met een scheefhangende mond en holle ogen zien. Om die reden vraagt hij zijn dochter Emmanuele hem te helpen met het bespoedigen van de dood, die hij de oplossing uit deze situatie acht.
Emmanuelle heeft een moeizame verhouding met haar vader, altijd gehad. Als tienermeisje werd ze door hem gekleineerd omdat ze te dik zou zijn, hij was keihard voor haar hetgeen haar een onzekere levensvisie heeft opgeleverd. Nu ze ouder en volwassen is, lijkt ze daar wel overheen maar de omgekeerde afhankelijkheid van haar vader brengt van alles naar boven. Ze bespreekt haar twijfels met haar zus, die er anders in staat. De dochters komen tot de overtuiging dat het voor alledrie beter is als hun vader met zijn wens geholpen wordt, maar ze hebben een harde dobber in het overtuigen van de behandelende artsen. Als die negatief reageren op het euthanasievoorstel, veranderen voor alle betrokkenen de stellingen.
Met : Sophie Marceau , André Dussolier. Geraldine Pailhas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten