Ik reis nu weer ruim een week naar Amsterdam en meen al een trend te ontwaren. Voor de tweede keer in een week zag ik -dit keer een niet onknap meisje in- een Joy Division t-shirt.
een vlaag van herkenning trok langs mn ledematen: (ruim) vijfentwintig jaar geleden liep ik er ook zo bij. Ik had ze in soorten en- toen nog veel kleinere- maten:
uiteraard had ik het befaamde ribbelshirt met de wavelengths van Unknown Pleasures.
Ik had Ian de peinzer, ik had het Wielingen-tshirt met de lyrics van "She's lost control". En buttons, deed ik ook! 1 shirt en de buttons heb ik nog, zij het ver weg op zolder.
Die buitenkant was nog maar de ene zijde die ik zelf kon uitdragen. Ik had een kamer vol met posters, ik draaide de muziek en speelde het toonbeeld van "No Future".
en kijk mij nu 's: een kwart eeuw later zit ik vergenoegd te wachten tot Anton corbijn's JD-film "Control" bij ons in hoorn komt. Er is niets zo retro als gedateerde muziek! Doemdenken? Au contraire.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten