Schitterend dit. Volledige onthaasting, full focus op menselijk contact. Met een fijne komische noot en een larmoyante ondertoon. Voor mij kwam deze als een verrassing.
We kijken de gehele film naar Michael en Andy, twee alleenstaande buurmannen die eigenlijk al hun vrije tijd samen doorbrengen. Randje trailertrash zijn ze, maar beiden zijn wel dagelijks aan het werk en hebben zo hun vaste ritme. Ze hebben een eigen sport bedacht, elke dag slaan ze een balletje. Daarna maken ze samen een pizza warm en nestelen zich op de bank om kung fu-films te kijken. Andy is de betweter, Michael is meer de rustige twijfelaar. Na de film gaat Andy de trap op naar zijn eigen woning, Michael zoekt zijn bed op. Tot morgen he!
Alles verandert (nou ja, lijkt te veranderen) wanneer Michael slechte berichten krijgt: hij is ongeneeslijk ziek. En al gauw besluit hij dat hij geen zin heeft het hele chemo-circus te doorlopen en langzaam af te takelen. Hij wil zijn eigen moment kiezen, hij wil het voor zijn dat hij niets meer kan. Al snel vindt hij op internet de juiste kanalen om de benodigde medicatie voor een zelfgekozen einde te bemachtigen.
Klinkt erg logisch allemaal, maar hij heeft buiten Andy gerekend. Die eist zijn deel van de vriendschap op, die wenst zich niet zomaar gewonnen te geven door zijn beste vriend gewoon uit zijn leven te laten glippen. Natuurlijk heeft hij er niets over te zeggen, hij is immers geen bloedverwant, maar telt die kameraadschap dan niet?
Nou en of telt die mee: de twee gaan een proces in waarbij zowel de voortgang van de ziekte ruimte krijgt als de verdieping van hun vriendschap. En waar en wanneer het gaat wringen, dat zien de mannen wel.
Echt prachtig verbeeld, het is klein maar echt behoorlijk fijn. Klein pareltje dit.
Met : Mark Duplass, Ray Romano
Geen opmerkingen:
Een reactie posten