Vrolijk wordt het in ieder geval niet. Dat weet je vooraf, als je een Nanouk Leopold-film gaat kijken. Geeft niets, als het portret indringend genoeg is, dan kan ik veel hebben. Zo ook deze, die wat mij betreft een beetje een Nederlandse Dardenne-film is. De sociale wantoestanden spatten van het doek af. En toch, toch zijn er sprankjes hoop.
Cobain (ja, zo heet ie echt) is een jochie van 15. Opvang in , opvang uit. Ook nu weer staat hij op het punt om te vertrekken uit een tehuis waar hij het blijkbaar goed gedaan heeft. Het grote probleem met de jongen is: waar moet ie naar toe? Naar zijn moeder, die het voornamelijk druk heeft om haar junkengedrag te combineren met een nieuwe zwangerschap? Naar die voor hem geselecteerde pleegouders, die weliswaar heel liep maar toch ook heel erg hippie en groentetuin zijn. Naar het meisje dat hem eerder onderdak heeft verleend, maar dat nu zelf met een baby'tje zit? Zegt u het maar: alle keuzes lijken bij voorbaat kansloos.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en hij probeert het eerst bij zijn moeder. Maar dat gaat natuurlijk al snel mis. De volgende omzwerving brengt hem bij een apart pooiertype die weliswaar een redelijk aantal meisjes beheert maar zelf meer valt voor jonge jongens. Zoals Cobain er dus eentje is.
Cobain laat zich - om wille van een baantje en een inkomen- veel welgevallen maar stelt wel zijn grenzen. Ondertussen probeert hij zijn moeder van haar destructieve gedrag af te brengen. Niet zozeer om haar te redden, maar om toch in ieder geval de baby in haar buik een kans te geven. Hij zet alles op alles en maakt een allesomvattend plan.
Met : Bas Keizer , Wim Opbrouck , Naomi Velissariou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten