Steracteur Nicolas Cage heeft een fijne hand van het kiezen van slechte titels om in te kunnen shinen. Er zijn uitzonderingen uiteraard, maar er is tevens een enorme reeks van filmische slapte waarin hij actieheld of stoere vent probeert te zijn. "The Humanity Bureau" is er weer zo een.
Ergens in de nabije toekomst: de VS is lamgelegd door nucleaire rampen, er groeit niets meer en zuiver water is schaars. Noah Kross werkt voor een overheidsdienst die de thuissituatie van mensen checkt: kunnen ze nog voldoende in hun bestaan voorzien, sterker nog: leveren ze nog wat op? Zo nee, dan volgt deportatie naar New Eden. Wat dat nieuwe paradijs is, weten de burgers niet. Wij weten al snel dat het een verzameling crematoria is waar gezorgd wordt dat de schaarse middelen met steeds minder mensen hoeven te worden gedeeld.
Kross - normaliter een trouw uitvoerend ambtenaar - krijgt de opdracht een alleenstaande moeder uit haar huis te halen en op transport te zetten, maar er is iets dat hem daarin tegenhoudt. Hij treuzelt, hij is coulant en dat valt de leiding boven hem ook op. Op het moment dat zij met een macht aan komen zetten om de opdracht over te nemen, vlucht Kross met de moeder en de zoon de auto in en trekt door het dorre landschap. Doel is om zijn oude geboortegrond te bereiken, daar zou zelfs een meer zijn en veel meer groen. Maar dan moet hij eerst de Canadese grens weten te bereiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten