Seven psychopaths op Moviemeter (3,21)
Als er één verandering is in mijn kijkgedrag tov de laatste jaren, dan is het wel het vaker herzien van films. Veel meer dan eerder bekeek ik dit jaar films voor een tweede of derde keer. Soms omdat ik ze gewoon zo goed vond dat het weer kon, soms omdat ik eigenlijk de pointe van verhaal en film vergeten was. En wat blijkt: door het recenseren van films heb ik mezelf ook aangeleerd om anders naar film te kijken, waardoor ik een heel andere (of een aangescherpte) mening heb dan de eerste keer dat ik de film zag.
Deze bijvoorbeeld, die zag ik in 2013. Dat is inmiddels 10 jaar geleden en de tijd is goed geweest voor deze film. Veel meer dan de eerste keer zag ik de outstanding komische talenten van Sam Rockwell, opnieuw viel ik voor de ingetogen karaktercharme van Christopher Walken en zelfs het script vond ik minder los-zand dan de vorige keer. Louter plussen dus voor het herzien van deze black comedy.
Mijn recensie van destijds: BEGT-recensie Seven Psychopaths 2013
FIN - song : PP Arnold - The First Cut is the Deepest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten