Freakscene op Moviemeter (3,50
Na een lange reeks films dit weekend was ik aan een documentaire toe. En deze kwam daar toevallig precies voor in mijn straatje: bij vlagen ongrijpbaar, maar zeer zeker ook uiterst herkenbaar in het blootleggen van de onderliggende spanningen die vrijkomen bij een creatief proces. Voeg daarbij dat ik direct bij het verschijnen het cd-singletje van de titelsong aanschafte, ergens midden jaren 80 en dat ik dat nog steeds een van de beste gitaarsongs uit die periode vind, je snapt dat ik met smaak deze docu in ging.
Freakscene: the story of Dinosaur Jr. vertelt het verhaal over opkomst, (tijdelijke) ondergang en hernieuwde opkomst van een van de meest onbestuurbare en wellicht ook invloedrijkste gitaarbands van de VS. Zoals vele acts een highschool-ontstaan, maar dan wel een waaruit bleek dat men zich niet wenste aan te passen aan de conventies van de rock-n-roll maatschappij: tegentonen, oversturing, nauwelijks verstaanbare zanglijnen en een totaal gebrek aan communicatie met het publiek. Dinosaur was er op uit om te overdonderen, de muziek moest het werk doen. En dan liefst zo luid en onbeheersbsar mogelijk; alle drie de muzikanten ragden het bloed uit de instrumenten vandaan, het was eerder geseling dan akkoorden nastreven. Prachtig, al zeg ik het zelf, ik draaide het veel. Niet alleen het gitaarwerk was indrukwekkend, ook de nasale murmelzang van J. Mascis maakte het werk unuek herkenbaar.
Het ging lang goed, de drie haalden het beste in elkaar naar boven. Totdat bassist Lou Barlow het allemaal niet meer trok en in de contramine ging tegen de stuurse leiding van Mascis. Het leidde tot een breuk die welhaast een decennium duurde. Barlow had zich kunnen uitleven in zijn eigen band Sebadoh (ook niet te versmaden, mind you) en was daarin zijn boosheid wel aardig kwijt geraakt, waarna er toch weer toenadering ontstond tussen de beide mastodonten. De dinosaurus bleek heel niet uitgestorven.
Met: J. Mascis, Lou Barlow, Kim Gordon, Henry Rollins
Geen opmerkingen:
Een reactie posten