Henckel von Donnersmarck schuwt het grote gebaar niet. Deze film kent niet de ingetogenheid van "Das leben der Anderen" , nee, deze gaat voor het effect. En het lukt hem. Zelf heb ik de avond (een lange zit trouwens) ervaren als twee films in 1, waarbij mijn voorkeur uitging naar het heftige en ijzersterke openingsdeel, dat aan het eind van de film weer wordt opgepakt. En niet eens helemaal afgerond, hetgeen ik als kijker altijd prettig vind: laat me zelf ook nog maar even interpreteren hoe het verder kan gaan.
Elisabeth is een jonge en frisse tante met Lust zum Leben. Samen met haar kleine neefje Kurt bezoekt ze een tentoonstelling over Entartete Kunst. Zwijgend ziet ze het aan, haar minzame glimlach verklapt dat ze het oneens is met de nazi-theorie. Ze fluistert dat haar neefje in, daarmee bij hem ook de artistieke sprankeling oplichtend. Wanneer Elisabeth de maatschappelijke spanningen niet meer aankan en in een soort psychose raakt, wordt ze opgenomen en dat is het begin van het einde. Haar einde in dit geval, ze belandt in de machinerie van de nazi's en wordt geclassificeerd als onwaardig en onnuttig mens. Ze wordt vermorzeld door de moordmachine, waar onder andere haar arts, professor Seeband, met een simpele pennenstreek voor verantwoordelijk is.
Sprongetje: de oorlog is beëindigd, Duitsland is opgesplitst. Kurt groeit op in het benauwende Oosten, een plek waar zijn kunstige kwaliteiten louter ten dienste mogen worden gesteld van de revolutie en de socialistische maatschappij. Dat houdt hij een tijdje vol, hij is zelfs een redelijk succesvol student en een voorbeeld voor de rest van de academie. Maar ondertussen..
Ondertussen heeft hij de dame van zijn dromen ontmoet, waarvan wij al spoedig ontdekken dat ze de dochter is van die enge professor Seeband. Dochterlief valt volledig voor Kurt, ook als ze weet dat haar vader de relatie niet accordeert. Het heeft gruwelijke gevolgen.
Net voordat de grenzen en muren sluiten, vluchten Ellie en Kurt naar het westen. Kurt gaat opnieuw studeren maar lijkt maar niet aan zijn verleden te ontkomen. Vooral niet wanneer zijn schoonvader steeds dieper in zijn leven doordringt, hetgeen uiteindelijk een positieve uitwerking heeft op zijn inspiratie. Plots weet hij waar hij met zijn werk heen moet. Al zijn schilderstukken worden een fel realistische afrekening met het verleden. Maar Kurt weet niet hoe dichtbij dat verleden eigenlijk is.
Losjes gebaseerd op het leven van Künstler Gerard Richter, die na het zien van de film ruim afstand nam van het vertoonde.
Met: Tom Schilling, Sebastian Koch, Paula Beer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten